dr hab. Sabina Brzozowska-Dybizbańska, prof. UO

sabina

Pełnione funkcje

Kierownik Studiów Doktoranckich Wydziału Filologicznego


Adres e-mail: sbrzozowska@uni.opole.pl

numer pokoju: 313


Zainteresowania naukowe

literatura (i kultura) drugiej połowy XIX w. oraz pierwszych dekad wieku XX;

dramat, teatr.


Publikacje naukowe

Monografie

W zwierciadle idei. Literatura Młodej Polski – konteksty, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa 2018, ss. 317.

Człowiek i historia w dramatach Tadeusza Micińskiego, Opole 2009.

Klasycyzm i motywy antyczne w poezji Młodej Polski, Opole 2000.

Prace edytorskie i redakcje tomów

Myśl teatralna doby postyczniowej. Antologia, wprowadzenie i red. S. Brzozowska i M. Dybizbański, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2016, 450 s.

Mity założycielskie w literaturze XIX wieku, red. S. Brzozowska, M. Dybizbański, Opole 2018, 236 s.

Literackie zmierzchy dziewiętnastowieczności, pod red. S. Brzozowskiej, A. Mazur, Opole 2013, 266 s.

Artykuły naukowe (wybór)

Ludzie i krowy w „Chłopach” Władysława Reymonta, „Teksty Drugie” 2022, z. 2, s. 258-273.

Opium nieszkodliwe teatru, czyli o „Tragedii Eumenesa” Tadeusza Rittnera, „Pamiętnik Teatralny” 2022, z. 2, s. 59-82.

„Korale z kropel krwi nanizane”. „Chłopi” Władysława Reymonta jako studium namiętności, „Pamiętnik Literacki” 2021, z.4, s. 132-146.

Człowiek – zwierzę – rzecz w „Chłopach” Władysława Reymonta, „Porównania” 2 (29), 2021, s. 97-116.

„Lato” Tadeusza Rittnera. „Ostatnie dni starej Europy” i nowoczesny teatr uczuć, „Ruch Literacki” 2021, z. 4, s. 493- 511.

Nowa komedia, nowy realizm. „Czerwony bukiet” Tadeusza Rittnera, Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, Rok XIV (LVI) 2021, s. 25-37.

„Jak gdyby to była prawda…”. Podejrzany realizm i podejrzany modernizm Tadeusza Rittnera, „Wielogłos” 2020, z. 3, s. 35-55.

Performerzy nowoczesności, “Pamiętnik Literacki” 2020, z. 3, s. 235-243.

Gdzie jest królestwo człowieka? “Buddenbrookowie” jako studium samoświadomości, “Teologia Polityczna Co Tydzień” 2020, nr 218.

“Co jest pragnienie moje?” O “Don Juanie” Tadeusza Rittnera, “Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Rok XII (LIV) 2019, s. 61-82

Smutek, symbol, symetria. O „Śniegu” Stanisława Przybyszewskiego, [w:] Dramaty zapomniane – niedoczytane – pominięte, (Re)interpretacje, red. M.J. Olszewska, A. Skórzewska-Skowron, Warszawa 2018, s. 141-157.

U źródeł kompleksów polskich. „Niemyte dusze Stanisława Ignacego Witkiewicza”, [w:] Mity założycielskie w literaturze XIX wieku, red. S. Brzozowska, M. Dybizbański, Opole 2018, s. 219-228.

Włochy Reymonta. “Krzyk”, “Dwie wiosny”, “Venus”, [w:] “Wskrzesić choćby chwilę”. Władysława Reymonta zmagania z myślą i formą, red. M. Bourkane, R. Okulicz-Kozaryn, A. Sell, M. Wedemann, Poznań 2017, ss. 39-50.

Historiozoficzny “romans” grozy autora męczącego, [w:] Proza Tadeusza Micińskiego. Studia, wstęp J. Ławski, red. M. Bajko, W. Gutowski, J. Ławski, Białystok 2017, ss. 269-287.

[współaut.] S. Brzozowska, M. Dybizbański, [hasło:] Dramat, [w zbiorze:] Słownik polskiej krytyki literackiej 1764–1918. Pojęcia – terminy – zjawiska – przekroje, red. J. Bachórz, G. Borkowska, T. Kostkiewiczowa, M. Rudkowska i M. Strzyżewski, T. 1, Toruń-Warszawa 2016, s. 198-216.

Czarodziejska „Ozimina”. Mann według Berenta, [w:] Dynamika Wacława Berenta, red. A. Wójtowicz, Wydawnictwo IBL, Warszawa 2016, ss. 167-192.

Światopoglądy młodopolskie w teatralnym lustrze XXI wieku. „Termopile polskie” Tadeusza Micińskiego i Jana Klaty, „Acta Universitatis Lodzensis. Folia Litteraria Polonica” 3(33) 2016, ss. 345-360.

„Noc Jeanpaulowska” u Fiodora Dostojewskiego, Bolesława Prusa i Thomasa Manna, „Pamiętnik Literacki” 2016, nr 1, ss. 61-80 (wespół z Anetą Mazur).

Od agonu do groteski. Dynamika słowa u Wyspiańskiego i Micińskiego, [w:] Młodopolski witalizm – modernistyczne witalizmy, red. A. Czabanowska-Wróbel, U. M. Pilch, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2016, s. 243-254.

Dürer – Berent – Kristeva: tropy melancholiczne w „Próchnie” Wacława Berenta, [w:] Światy melancholii: w 500-lecie „Melencolii” Albrechta Dürera, red. M. Dybizbański, A. Mazur, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2016, s. 209-225.

Wprowadzenie (wespół z Markiem Dybizbańskim), [w:] Myśl teatralna doby postyczniowej. Antologia, wprowadzenie i red. S. Brzozowska i M. Dybizbański, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2016, s. 7-57.

Tadeusza Micińskiego „romans” grozy? „Kwartalnik Opolski” 2015, z. 1, s. 19-34.

Nieprawdziwy koniec XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 2014, z. 2, s. 215-224 (wespół z Anetą Mazur).

Teatr historii, teatr wyobraźni. Juliusz Słowacki – Tadeusz Miciński, „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza” 2013, s. 7-30.

„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego i „Buddenbrookowie” Tomasza Manna – dopełniająca się historia, [w:] Literackie zmierzchy dziewiętnastowieczności, red. S. Brzozowska, A. Mazur, Opole 2013, s. 197-220.

Mit i egzystencja. Czarodziejska góra Tomasza Manna jako powieść antyinicjacyjna? „Ruch Literacki” 2012, z. 1, s. 3-27.

„Natura ludzka boi się próżni.” Karnawał metafizyczny w „Nocy rabinowej” Tadeusza Micińskiego, [w zb.:] Noc. Symbol – temat – metafora. T. II, pod red. J. Ławskiego i K. Korotkicha, Białystok 2012, s. 561-580.

Zaczarowane ciało, „LiteRacje” 2012, 1-2 (24-25).

Umarłych kochanków zmysłowy czar. Z dziejów transcendencji w tekstach romantyzmu, realizmu i modernizmu (wspólnie z A. Mazur i M. Dybizbańskim), [w zb:] Filologiczny widnokrąg, pod red. K. Kossakowskiej- Jarosz i J. Nocoń, Opole 2012.

Homo creator w labiryncie klasycyzującej poezji Młodej Polski, [w:] Księga jubileuszowa. Profesorowi dr. hab. Piotrowi Obrączce w 70. rocznicę urodzin, Łódź 2011.

Jak kończy się historia… Obraz dziejowego przewrotu w „Kniaziu Patiomkinie” Tadeusza Micińskiego, „Ruch Literacki” 2009, z. 1, s. 33-48.

Jak gdyby rzeczywistość…”. Teatr słowa w „Wyzwoleniu” Stanisława Wyspiańskiego, [w:] Przemyśleć wszystko… Stanisława Wyspiańskiego modernizacja wyobraźni zbiorowej, red. M. Okulicz-Kozaryn, M. Bourkane, M. Haake, Poznań 2009, s. 233-241.

Człowiek i historia w dramatach Tadeusza Micińskiego, [w:] Dramat w historii, historia w dramacie, pod red. K. Latawiec, R. Stachury-Lupy, J. Waligóry, przy współpracy E. Łubieniewskiej, Kraków 2009, s. 206-213.

Misterium bez Boga? Transcendencja w dramatach o rewolucji, [w:] Chrześcijańskie dziedzictwo duchowe narodów słowiańskich, seria II: Wokół kultur śródziemnomorskich, t. I: Literatura i słowo, Białystok 2009 s. 389-398.

„Muszę wiedzieć na koniec!” Moda na Micińskiego? „Kwartalnik Opolski” 2009, z. 2-3.

Micińskiego teatr dziwów. Groteska w „Nocy rabinowej”, „Termopilach polskich” i „Królewnie Orlicy”, „Napis”2008, seria XIV, s. 333-351 (wydawnictwo IBL PAN W-wa).

Antynomie dionizyjskości w „Bazilissie Teofanu”, „Pamiętnik Literacki” 2007, z. 1, s. 71-91.

Myślenie utopijne albo dyskurs o niedojrzałości. Poszukiwanie wykładni dziejów w „Termopilach polskich” Tadeusza Micińskiego, „Obóz” 2007, z. 47, Studium Europy Wschodniej: Homo utopicus, terra utopica. O utopii i jej lekturach, red. E. Paczoska i J. Sadowski.

Między teatrem codzienności a domkiem duszy. Tragedia nieuświadomionych kłamstw w dramacie Tadeusza Rittnera „W małym domku”, [w zb.:] Codzienność w literaturze XIX (i XX) wieku. Od Adalberta Stiftera do współczesności, pod red. G. Borkowskiej i A. Mazur, Opole 2007.

Chór? Naród jeszcze śpiący…, „Kwartalnik Opolski” 2007, z. 4.

Madonny i ladacznice. Kobiety w dramatach Tadeusza Micińskiego, [w zb.:] Teksty – konteksty – interpretacje. W kręgu literatury, języka i kultury, pod red. E. Dąbrowskiej i K. Kossakowskiej – Jarosz, Opole 2007.

Książę i Wita. Rodzina à rebours w „Termopilach polskich” , „Prace Polonistyczne” 2006, seria LXI, t. II.

Tragiczne maski romantycznego bohatera w Legionie Stanisława Wyspiańskiego, „Przegląd Humanistyczny” 2005, z. 6.

Czy faun może być postacią tragiczną? Motyw Fauna-Pana w wybranych dramatach Młodej Polski, [w:] Problemy tragedii i tragizmu. Studia i szkice, pod red. H. Krukowskiej i J Ławskiego, Białystok 2005, s. 691-703.

Alter ego papierowego króla? Motyw Fauna-Pana w „Marchołcie grubym a sprośnym” J. Kasprowicza, „Studia i szkice slawistyczne. Język – literatura – kultura”, red. B. Kodzis, Opole 2005.

Motywy antyczne w romantycznych dramatach Stanisława Wyspiańskiego, „Ruch Literacki” 2004, z. 4 –5.

Profetyzm i nauka – księga natury według «Pleśni świata» B. Prusa i «Władcy czasu» A. Langego, [w:] Wokół twórczości drugiego pokolenia pozytywistów polskich, pod red. A. Mazur, Opole 2004.

Inspiracje grecko-rzymskie a bohater neoromantyczny w dramatach Stanisława Wyspiańskiego, [w:] Dramat i teatr przełomu XIX i XX wieku, pod red. W. Hendzla i P. Obrączki, Opole 2004.

Ironia i tragizm w «Śmierci Fauna» Tytusa Czyżewskiego, [w: Na przełomie stuleci. Księga pamiątkowa dla prof. Z. Piaseckiego, Opole 2003.

„Kaprys natchniony” i ekstrawagancja „wściekłego wizjonera”. Recepcja adaptacji filmowej „Ziemi obiecanej”, [w:] Władysław Stanisław Reymont. Tradice – současnost – recepce. Praca zbiorowa pod red. M. Balowskiego, Ostravska univerzita Ostrava, Filozoficka fakulta, Ostrawa 2001, s. 47-57.

Przestrzeń fałszu – antyczne pejzaże w poezji Młodej Polski, [w:] Przestrzenie, miejsca, wędrówki. Kategoria przestrzeni w badaniach kulturowych i literackich. Studia pod red. P. Kowalskiego, Opole 2001, s. 177-191.

Prometeusz w liryce Młodej Polski, [w:] W literackim kręgu pozytywizmu i Młodej Polski. Studia Studia i szkice pod red. W. Hendzla i Z. Piaseckiego, Opole 1999.